Cerkak Bahasa Jawa

Nama         : Elfrida Claudia Novindi

Kelas         : XII IPA 2

No. Absen : 07

Titipan

          Dumadak mripate Lisa melek, dheweke eling yen dino iki senin, yaiku wayahe upacara. Lan tandha yen dheweke kudu budhal isuk. Sak nalika dheweke langsung ngresiki awake banjur budhal menyang sekolah. Sak durunge budhal Lisa ndeleng jam disek. Dheweke kaget, mergo wis jam pitu kurang saitik. Sawise kuwi Lisa langsung nyalami tangane ibune lan menyang garasi kanggo njipuk pedah onthel.

“Buk, Lisa bidhal riyen. Assalamu’alaikum.” Pamite Lisa dening ibune.

“Ati-ati Sa, ojo kesusu.” Pesene Ibune. Nanging Lisa ora nggatek, mergo eling yen saiki wis jam pitu kurang saitik.

Mergo ndeleng jam kuwi mau akhire nalika ing dalan Lisa kesusu, nganti meh nabrak wong sing numpak pedah montor. Nalika ing dalan dheweke kaget, amarga ora biasane yahmene embonge isih sepi. Nanging dheweke ora nggatek, lan nerusake perjalanane menyang sekolah. Nalika teka sekolah dheweke tambah kaget, amarga kancane sak kelas sing teka isih bocah telu.

“Ndengaren Sa teka isuk.” Jarake Fani, kancane sak kelase.

“Kesambet opo Sa?” Pitakone Fani maneh.

Lisa ora jawab pitakone Fani, sawise teka kelas dheweke langsung lungguh lan nyawang jam sing ning kelas.

“Oalah, isih jam setengah pitu to? Tak kiro wis jam pitu kurang saitik.”  Jare Lisa nalika ndeleng jam.

“Layakno kok budhal isuk.” Jare Alfin.

Sawise kuwi Lisa metu nang njaba kelas, dheweke kipas-kipas ngangge topine sing warna abu-abu. Amarga sumuk, sawise ngontheli pedahe nganti ngos-ngosan. Dumadak mripate Lisa merem, amarga ana angin sing liwat. Dheweke seneng pethuk angin, amarga angin isa ngilangi sumuke, lan ngetokne ambekane teka lati sak jeru-jerune.

Nalika Lisa isih penak senden ing tembok, dumadak ana bocah sing mlaku nyedeki Lisa. Lisa kenal karo bocah iku, kanca sak kelase nalika SMP, jenenge Dika. Dika mlaku nyedeki Lisa karo gowo kembang mawar sak tangkep. Lisa nyawang Dika karo mikir suwi.

“Gawe apa Dika gowo kembang? Mosok diwehne pacare? Nanging dheweke ora nduwe pacar.” Jare Lisa ing njero ati.

“Jenengmu Lisa to?” Pitakone Dika nalika ing ngarepe Lisa.

“Iya. Ana apa?” Jawabe Lisa.

“Iki ana titipan teka Habib.” Jare Dika karo nguwehne kembang menyang Lisa.

Sakdurunge Lisa takon, Dika wis ngaleh disek. Lisa bingung, amarga Dika kesusu ngaleh. Dika lan Habib koncone nalika SMP, lan sak sekolah maneh nalika SMA saiki. Nanging Lisa bingung, gawe opo Habib nguwehnene kembang kanggo Lisa, amarga sak suwene urip Lisa ora tau diwenehi kembang karo arek lanang. Nalika Lisa isih mikir, dumadak Fani metu lan ndeleng yen Lisa nyekel kembang.

“Isuk-isuk wis entuk kembang Sa.” Jare Fani.

Lisa nggur iso ngguyu, amarga Fani moro-moro menyang ngarep kelas.

“Teka sopo Sa?” Pitakone Fani.

“Teka Habib, nanging dititipake Dika.” Jawabe Lisa.

“Tenan teka Habib? Menowo ae Dika ora wani omong langsung.”

Sawise kuwi Lisa mikir, dheweke ora ngerti maksude Fani. Nganti ora kroso seminggu wis kepungkur. Lisa panggah mikir omonge Fani lan panggah ora ngerti opo maksude. Lisa nyerah, lan takon menyang Fani.

“Rumasaku, Dika kuwi nguwenehi awakmu kembang amarga tresna karo awakmu, nanging dheweke kuwi ora wani omong.” Jare Fani.

Nanging Lisa isih ora percoyo karo omongane Fani, dheweke langsung tekon menyang Habib. Lan jawabane padha.

“Dika iku wis suwi seneng karo awakmu, nanging dheweke isin. Maleh jenengku sing digawe.